Ellen Van der donck

Zeventien jaar geleden, bijna 20, was ik rebels en idealistisch, prikkelgevoelig en had ik een hekel aan onrecht. Op dat moment met de nodige drama. ‘Zal wel de leeftijd zijn’, ‘Dat gaat wel over’, ‘Laat ze maar doen, het zal wel keren’…maar dat deed het niet, integendeel.

Tijdens mijn stage, na een goed gesprek met een heel wijze madam, gaf ze mij een boek over hoogsensitiviteit. ‘Hoogsensitiviteit als kracht’ …verwacht nu geen ‘eyeopener’, want daar was ik op dat moment nog niet helemaal klaar voor, maar ik was wel geprikkeld, geïntrigeerd. Alleen, er was amper literatuur rond, laat staan wetenschappelijk onderzoek. Ik ging Maatschappelijk Werk studeren en werk ondertussen 7 jaar als bedrijfs-maatschappelijk assistente, vertrouwenspersoon, coach en bemiddelaar. Hoogsensitiviteit bleef een rode draad, mijn interesse groeide, want ik voelde me regelmatig overweldigd en vastlopen.

Meer en meer mensen kwamen ook met vragen rond HSP. Dat heeft me doen besluiten me verder te gaan verdiepen.

Waar m’n wenkbrauwen van gingen fronsen, was de focus op de negatieve aspecten en de tegenstrijdigheid rond het onderwerp. Terwijl ik ook wel de mogelijkheden zag. Dat kon ook anders, daar was ik van overtuigd.

Aangezien ik een nogal grote leerhonger heb en een aversie voor ‘wildgroei’, ben ik op zoek gegaan naar een passende opleiding. Het wetenschappelijk onderzoek en de inzichten van Prof. Elke Van Hoof , hebben me doen beslissen de ‘HSP Professional’ opleiding te volgen.

​

Het definieert me niet, het is één persoonlijkheidskenmerk van wie ik ben, maar het kleurt me wel. En nog steeds buiten de lijntjes soms. Maar dat mag.